Malarz

cazpian

Co pocznę jeśli malarz tym razem namaluje mi
obraz którego nie strawię. Dzień bez perspektyw
z dziecinnymi obłoczkami i okrągłym słoneczkiem.
Czy znajdę siłę by plunąć na malarza i stargać nakaz obrazu,
a potem wyjść z ram i już samemu sobie namalować
wszystko od nowa. Muszę tylko podnieść pędzel i czarną
jak smoła farbą zaznaczyć siebie, a reszta niech płynie
w potokach barw wszelakich niech się gromadzi w bogactwie
doznań i kształtów absurdalnych lecz już nie nijakich i zwykłych.
Odrzucę więc rękę malarza i sam od dzisiaj będę malował swe dni
z sobą wyraźnym jak nigdy dotąd w żywy tle. Malarzowi zaś podziękuję
bo od dzisiaj to ja jestem malarzem .

Talia

Cóż w porównaniu z poprzednim tworem tu jest wyraźnie lepiej jak nie powiedzieć, że inaczej bo i nastrojowo i nawet momentami przyjemnie. Końcówka nieco brudzi całość bo puenta znowu ociera się o banał. Czasem wystarczy podryfować w pobliżu tej puenty i nie wyrażać jej tak dosłownie bo czytelnik to człowiek inteligentny i czytając wiersz, chce pomyśleć. Tutaj autor daje gotową odpowiedź i to jest błąd. Ale widać poprawę- tak trzymać.

Vincent Vega

Proszę się nie czepiać rzeczy banalnych, bo właśnie banał bywa najtrafniejszy. Quentin Tarantino ma rzesze wielbicieli, a każdy jego film to jeden wielki banał. Ja jestem zwolennikiem nie komplikowania czegoś na siłę tylko po to żeby było takie fajnie oryginalne. Ja piszę banały i uważam to za plus, ale ja piszę książkę. Może poezja rządzi się własnymi prawami.

Talia

A co mnie Quentin Tarantino i jego fani?
Ja mam własny gust i nim się kieruje. A że w tym przypadku banał mi się nie podobał to takie też zdanie wyraziłam.